Επενδύσεις – η προσεκτική κατασκευή υποθέσεων και μοντέλων, έλεγχος, διόρθωση, επαναληπτικός έλεγχος. Οι στρατηγικές των πιο επιτυχημένων επενδυτών γεννιούνται από την εμπειρία, τις αποτυχίες, τη μάχη με τα συναισθήματα. Θα αναλύσουμε τις προσεγγίσεις και τη σκέψη των Μπάφετ, Γκραχαμ, Λιντς, Άικαν, Μπογκλ, Μάνγκερ και Τέμπλτον, θα δείξουμε πώς ακριβώς χτίζανε κεφάλαιο και πώς να προσαρμόσετε τακτικές στη σύγχρονη αγορά.
Πριν ο Μπάφετ γίνει θρύλος, μελέτησε τον Γκραχαμ. Ο Μπέντζαμιν διατύπωσε την ιδέα της “επένδυσης αξίας” – να αναζητάς περιουσιακά στοιχεία φθηνότερα από την εσωτερική τους αξία. Ο Γκραχαμ προσέγγιζε τις τιμές ως κύματα: οι αγορές συχνά υπερεκτιμούν και υποτιμούν. Ανέπτυξε την έννοια της “περιθωρίου ασφαλείας” – να αγοράζεις με αντοχή, ώστε η τιμή να μπορεί να πέσει, αλλά όχι να καταστρέψει το κεφάλαιο.
Ο Γκραχαμ συνιστούσε να εστιάζει στους δείκτες P/E και P/B – να αγοράζει μετοχές όπου το P/E < 12 και το P/B < 1,5 (στην εποχή του). Διαχώριζε την αγορά σε “επενδυτές” και “σπεκουλάντορες” – και συνιστούσε να είσαι ο πρώτος. Από τις ιδέες του αναπτύχθηκαν βασικές τακτικές: να μην ακολουθείς την υστερία, να μην αγοράζεις “τα πάντα”, να αναλύεις τον πόρο.
Ο Γουόρεν Μπάφετ εξέλιξε τις ιδέες του Μπέντζαμιν, αλλά πρόσθεσε τη δική του οπτική. Η τακτική του – εστίαση στην επιχείρηση, όχι στα χαρτιά. Ο Μπάφετ αναζητούσε εταιρείες που μπορούσαν να παράγουν κέρδη για δεκαετίες: σταθερό brand, σταθερό κέρδος, ισχυρή διοίκηση. Αγόραζε μετοχές που μπορούσε να κρατά “για πάντα” και ανέλυε τη ρευστότητα (free cash flow). Αν μια εταιρεία δημιουργεί μερίσματα ή μπορεί να αγοράζει τα δικά της μετοχές και παράλληλα να παραμένει σταθερή – ο Μπάφετ επενδυε.
Ο Μπάφετ προειδοποίησε: “η αγορά – μηχανισμός μεταφοράς χρημάτων από τους ανυπόμονους στους υπομονετικούς”. Τα χρόνια που αυτή στασιμοποιούσε, ο Γουόρεν συχνά περίμενε, δεν έβιαζε: το 1988 άρχισε να αγοράζει μετοχές της Coca-Cola, κρατούσε θέσεις για δεκαετίες. Επενδύσεις με μερικά δολάρια μετατράπηκαν σε περιουσία που μετριέται σε δισεκατομμύρια. Έτσι, οι στρατηγικές των πιο επιτυχημένων επενδυτών περιλαμβάνουν την υπομονή, τη μακροπρόθεσμη προοπτική, όχι τρίμηνα.
Ο Πίτερ Λιντς – έντονος εκπρόσωπος της ενεργητικής επένδυσης. Θεωρούσε ότι ο ιδιωτικός επενδυτής συχνά έχει πλεονέκτημα: βλέπει τις εταιρείες στην καθημερινή ζωή πριν τις παρατηρήσει η αγορά. Ο Λιντς αναζητούσε ιστορίες ανάπτυξης: εταιρείες που διευρύνονται σε τομείς, υπηρεσίες, καταστήματα, brands. Χρησιμοποιούσε το PEG (ποσοστό P/E προς ρυθμούς ανάπτυξης κέρδους) και κοίταγε την αύξηση του EPS. Ο Πίτερ απέρριπτε την ιδέα του “να βρεις μια μεγάλη μετοχή” και προτιμούσε ένα χαρτοφυλάκιο από πολλές μεσαίες εταιρείες με δυνατότητα ανάπτυξης 3-5 φορές σε 5 χρόνια.
Παράδειγμα: τη δεκαετία του 1980, ο Λιντς επέλεγε δίκτυα καταστημάτων, λιανική, εστιατόρια που αναπτύσσονταν μέσω επέκτασης, όχι μέσω χρέους. Το χαρτοφυλάκιο Magellan έδειξε μέση ετήσια απόδοση άνω του 29%. Ο Λιντς επέδειξε πώς επενδύουν οι πιο επιτυχημένοι επενδυτές – μέσω παρατήρησης των ανταγωνιστών, των πελατών και της αγοράς, συχνά αυθόρμητα.
Ο Καρλ Άικαν έγινε μεγάλος μέτοχος, μπήκε στο διοικητικό συμβούλιο, πρωτοστάτησε σε μεταρρυθμίσεις. Η στρατηγική του – όχι απλά να είναι επενδυτής, αλλά να είναι παράγοντας αλλαγών. Επέλεγε εταιρείες με αναποτελεσματική διοίκηση, άσκησε δημόσια πίεση, απαίτησε αλλαγές, μοίραζε περιουσιακά στοιχεία. Μετά την αύξηση της μετοχικής αξίας – πωλούσε μέρος των μεριδίων. Ο Άικαν μπήκε στο πακέτο της eBay, πέτυχε την αποχώρηση της PayPal, πούλησε μερίδια μετά την αύξηση. Αντίστοιχα στην TWA, Motorola. Αυτή η προσέγγιση δεν ταιριάζει σε όλους – χρειάζεται βάρος και πόρους. Αλλά οι στρατηγικές των επιτυχημένων επενδυτών περιλαμβάνουν και αυτό το μοντέλο: όχι να περιμένεις, αλλά να μετασχηματίζεις τις εταιρείες από μέσα.
Ο Τζον Μπογκλ πρότεινε μια απλή στρατηγική: να αγοράσεις όλη την αγορά και να την κρατήσεις. Δημιούργησε τη Vanguard και δείκτες κεφαλαίου, ελαχιστοποίησε τα τέλη, προσπάθησε για χαμηλή αλληλεπίδρασ
Με συγχωρείτε. Δεν υπάρχουν ακόμα δημοσιεύσεις
el 
ru 
de 
ar 
es 
nl 
hi 
en 
fr 
it 
pt